Qurban adətləri çox qədimdən mövcud olmuşdur. Ancaq bu mərasimin islamda olan mahiyyəti fərqlidir. Əgər bir çox hallarda Tanrı(lar)ın qəzəbinin qarşısını almaq üçün qurban verilirdisə, islamda qurban Allah sevgisini qazanmaq üçün meydana çıxmışdır. İbrahim əleyhissəlamın sevgi sınağı kimi zühur edən Qurban bayramı bizə mübarək Quran işığında əsrlərlə dərs öyrədir. Əgər Allahı sevmək, mömin olmaq, təqva əhli kimi özünü göstərmək iddiasındasansa, o zaman öz sevdiklərindən və ən əsası da öz canından keçsən də, canından keçə bilmədiyin övladlarından belə, Allah yolunda keçməyi bacarmalısan. Bu nə saqqal uzatmağa, nə əlbisə qısaltmağa, nə təsbeh gəzdirməyə, nə də gözəl-gözəl danışmağa bənzəməz. Sevgi iddiası edənlər elə sevgi ilə sınanar. İlahi eşqi yaşamağı bacaranlar könlünü hər qurbanda qurban edər. Ancaq könlü yenə özündə qalar. Çünki Allahu-Təalaya qurban deyil, könlünü qurban etməyə verdiyin söz və sevgin yetərlidir. Onun bizim qurbanımıza nə ehtiyacı var ki? O Saməddir, ehtiyacı olmayandır. Necə ki, İsmail də qurban olmağa gəlib qurban qəbul edilmədi. Onun əvəzinə qoyun kəsmək əmr olundu. Çünki sevgi sınağından nəinki İbrahim əleyhissəlam, hətta İsamail əleyhissəlam da uğurla çıxmışdı.
Qurban edənlə Qurbanın özü İlahi eşq üçün sınaq yaşamışdılar. Qoyun qurbanının isə mahiyyətdə eşqi Allaha, əti isə ehtiyacı olanlara aiddir. Bu barədə Uca Yaradan Qurani-Kərimdə Buyurmuşdur ki, "Onların nə əti, nə də qanı, Allaha çatmaz. Ona yalnız sizin təqvanız çatar" ( Həcc surəsi, 37-ci ayə).